Την Δευτέρα 19 Απριλίου 2010, στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο παρουσιάστηκε το βιβλίο και εγκαινιάστηκε η έκθεση
του αρχιτέκτονα
Γιώργου Τριανταφύλλου
αφιερωμένα στην μνήμη
του φίλου και πολύτιμου συνεργάτη
Δημήτρη Κωνστάντιου
Διευθυντή του ΒΧΜ
αρχέτυπα*
ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΥΒΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΝΤΡΙΑ
ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ
Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΠΑΡΑΤΑΘΗΚΕ
ΜΕΧΡΙ
5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010
5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010
Στην εκδήλωση παρευρέθηκε μεγάλος αριθμός καλεσμένων· άνθρωποι του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής, με την υποστήριξη του οποίου πραγματοποιείται η έκθεση, εικαστικοί, δημοσιογράφοι, αρχιτέκτονες και φίλοι του Τριανταφύλλου, συγκεντρώθηκαν στην αυλή του Μουσείου, όπου πραγματοποιήθηκαν οι ομιλίες.
Την εκδήλωση χαιρέτησε πρώτη η Αναπληρώτρια Διευθύντρια του Μουσείου Αναστασία Λαζαρίδου. Ακολούθησαν ο αρχιτέκτονας Αλέξανδρος Τομπάζης, εκπροσωπώντας το Ε.Ι.Α., ο επιμελητής της έκθεσης και του βιβλίου, αρχιτέκτων, καθηγητής και συγγραφέας Δημήτρης Φιλιππίδης, ο Μανόλης Κορρές, αρχιτέκτων και καθηγητής στο ΕΜΠ, ο αρχιτέκτων και καθηγητής Δημήτρης Φατούρος και ο εικαστικός Κώστας Τσόκλης. Η παρουσίαση ολοκληρώθηκε με την ομιλία του αρχιτέκτονα Γιώργου Τριανταφύλλου ο οποίος ζήτησε να τηρηθεί ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του Διευθυντή του Βυζαντινού Μουσείου Δημήτρη Κωνστάντιου.
Αναστασία Λαζαρίδου
«…Μακράν ενός ρομαντικού περιηγητισμού, οι εμπνευσμένες φωτογραφίες του Γιώργου Τριανταφύλλου αποκτούν την δύναμη ενός τεκμηριωτικού υλικού που συσχετίζεται με έργα της σύγχρονης τέχνης και αρχιτεκτονικής οδηγώντας σε εξαιρετικά γόνιμους δρόμους προτείνοντας την αισθητική αναβάθμιση του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος. Η έκθεση αυτή με την καλλιτεχνική της αρτιότητα και την υποστηρικτική της δύναμη εύχομαι να αποτελέσει την αφορμή ενός γόνιμου προβληματισμού και διαλόγου.
Θα μου επιτρέψετε να τελειώσω τη μικρή αυτή παρέμβαση με τα λόγια του Δημήτρη Κωνστάντιου.
"Σε κάθε περίπτωση πάντως αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να κρατήσουμε ζωντανό το ενδιαφέρον του κοινού, να ερεθίσουμε την περιέργειά του με σύγχρονα, επίκαιρα προβλήματα και να επιτελέσουμε το καθήκον μας ως ενεργό μουσείο του σήμερα" »
Αλέξανδρος Τομπάζης
«…O Γιώργος Τριανταφύλλου έχει ευαισθησία, μεθοδικότητα, εμμονή σε αυτό που κάνει, χωρίς να λογαριάζει κάποιο κόστος, γιατί έτσι είναι όταν αγαπάς αυτό που κάνεις. Το υλικό που έχει καταγράψει είναι μια απύθμενη πηγή απόλαυσης και μάθησης. Υπάρχει αμεσότητα σκοπού και λειτουργίας. Υπάρχει ένα πανέμορφο αποτέλεσμα ματιέρας, χρώματος, που πολλά κοινά έχει με την τέχνη και ιδιαίτερα την arte povera…»
Δημήτρης Φιλιππίδης
«…Ο Τριανταφύλλου δεν άγγιζε μόνο στο πάθος εκείνους τους παλιούς που διψούσαν για την αλήθεια. Τους έμοιαζε γιατί από την πρώτη στιγμή το έβλεπε, όπως κι εκείνοι, σαν εργαλείο που θα ξεκλειδώσει τις πόρτες του μέλλοντος. Αυτή την υπόσχεση υπηρέτησε τόσα χρόνια και με τόση αυταπάρνηση ο Τριανταφύλλου. Γι’ αυτό η έκθεσή του σήμερα δεν είναι μια ακόμα παρουσίαση ωραίων εικόνων από ένα χαμένο κόσμο, στημένη με κάποια ρομαντική διάθεση ή με πνεύμα νοσταλγίας, αλλά ένα σάλπισμα ελπίδας για εκείνα που έρχονται, για εκείνα που έχουν ήδη κάνει την εμφάνισή τους, εκείνα που υπόσχονται να επαναφέρουν το χαμένο νόημα όχι μόνο στη σύγχρονη αρχιτεκτονική αλλά και στη ζωή μας. Εκεί δικαιώνονται όλες οι θυσίες, όλοι οι αγώνες του. Ερωτοτροπώντας με την ουτοπία, ο Τριανταφύλλου μας μιλάει προφητικά για μιαν άλλη ομορφιά…».
Κώστας Τσόκλης
« Ο Γ. Τριανταφύλλου όσον αφορά την αρχιτεκτονική είναι ένας καλός μαθητής και ένας καλός δάσκαλος. Μα είναι επίσης ένας καλλιτέχνης που εκφράζεται με την φωτογραφία. Είναι οξύτατος παρατηρητής τόσο των συμπτωματικών όσο και των ηθελημένων φαινομένων. Ένας καλλιτέχνης που συνθέτει, όχι μετατοπίζοντας τα στοιχεία που τον ενδιαφέρουν ή παραλλάσσοντάς τα, όπως κάνουν οι εικαστικές τέχνες, αλλά απομονώνοντάς τα όπως κάνει η φωτογραφία …»
«…Βρίσκω και το βιβλίο ωραίο και χρήσιμο και τις φωτογραφίες του αποκαλυπτικές. Τους δε παραλληλισμούς μεταξύ αναγκαίου και ηθελημένου τόσο στην αρχιτεκτονική όσο και στην εικαστική τέχνη, πολύ εύστοχους. Θεωρώ επίσης τρομερά θαρραλέο και συγκινητικό, να αναζητεί κάποιος τη αλήθεια του αύριο, όχι στο σήμερα αλλά στο χτες. Όταν μάλιστα ξέρει, και ο Γιώργος το ξέρει καλά, ότι κάποτε πρέπει να κόψεις ή να αγνοήσεις τις υπάρχουσες γέφυρες και να περάσεις απέναντι κολυμπώντας…»
Γιώργος Τριανταφύλλου
«…Διαφαίνεται όμως μία νέα τάση ίσως μία αντίσταση, ή μία επιστροφή στην φύση, στην επαρχία, ίσως στα χωριά μας, σπρωγμένοι πιθανά, και από τις μελλούμενες προσταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ας εμπιστευτούμε τη ποίηση του απλού.
Έγιναν λάθη, πρέπει όμως να κινητοποιηθούμε, να δούμε την ουσία των πραγμάτων μέσα από το πρίσμα της ποίησης, της Τέχνης, της ανθρώπινης διάστασης και του εφικτού. Ας αναδυθούμε με περίσκεψη. Ας αξιοποιήσουμε την σοφία αυτών των αρχετύπων με τις κατακτήσεις της νέας τεχνολογίας. Μπορούμε. Στα πιο ασήμαντα πράγματα μπορεί να ανακαλύψει κανείς αξίες που δεν πρέπει να περιφρονούμε.
Μην αναζητήσετε είπε μέσα από την έκθεση αυτή πρακτικές λύσεις και συνταγές. Αλλά ένα άλλο τρόπο σκέψης, μια άλλη απλή και ανθρώπινη ματιά για το μέλλον, Ο σκοπός στη φάση αυτή είναι να στοχαστούμε, να ονειρευτούμε προς μια νέα κατεύθυνση…»
Στην έκθεση μπορείται να χαρείτε την ευαίσθητη χειρονομία του Κώστα Τσόκλη να φιλοτεχνήσει 10 μοναδικά εξώφυλλα του βιβλίου.
Ο Γιώργος Τριανταφύλλου παράλληλα με την αρχιτεκτονική που υπηρετεί με συνέπεια για πολλά χρόνια, είναι ένας άνθρωπος της τέχνης που την αγαπά και τη γνωρίζει σε όλες της τις μορφές. Γι αυτό έχει συνεργαστεί με εικαστικούς ανθρώπους του θεάτρου και του κινηματογράφου και άλλους καλλιτέχνες, ως συνδημιουργός για την πραγματοποίηση αρχιτεκτονικών και καλλιτεχνικών επεμβάσεων. Στην έκθεση αυτή χρησιμοποιεί τη φωτογραφία που από χρόνια αποτελεί μία διέξοδο στην ασφυκτική καθημερινότητα της δουλειάς του, για να διατυπώσει μια διαμαρτυρία.
Ο Γιώργος Τριανταφύλλου αγανακτισμένος από τον κατακλυσμό που μας επέβαλε μια λεγόμενη σύγχρονη αρχιτεκτονική επιθετικών και αδιάφορων κτιρίων που μεταβάλουν τον άνθρωπο σε άψυχο αντικείμενο, θεωρεί αυτή την έκθεση μία διαμαρτυρία και προτείνει μέσω αυτών των μικρών κτισμάτων μια άλλη αρχιτεκτονική με ανθρώπινη διάσταση που θα μπορούσε να μην έχει να λογοδοτήσει ούτε σε νόμους και γραφειοκρατίες, ούτε σε οικονομικά συμφέροντα. Απώτερος στόχος είναι να υποδείξει τρόπους ώστε να επιτελεστεί η αναβάθμιση του δομημένου περιβάλλοντος που τόσο υποφέρει στην Ελλάδα.
Η έκθεση συγκροτείται από 180 φωτογραφίες που αποτυπώνουν καλύβες και μαντριά, διάσπαρτα στο ελληνικό τοπίο. Οι κατασκευές αυτές, δείγματα μιας ανεξερεύνητης, ανώνυμης και αληθινής αρχιτεκτονικής, προσεγγίζονται ως αρχιτεκτονικά αρχέτυπα, με αναφορές στους προϊστορικούς χρόνους. Παράλληλα, συσχετίζονται με έργα της σύγχρονης Τέχνης και Αρχιτεκτονικής, καταγράφοντας μια υπόγεια διαδρομή ευαισθητοποιημένων δημιουργών που αναζητούν την αλήθεια στο έργο τους.
Η έκθεση πλαισιώνεται από 12 βιντεοπροβολές που προτείνουν δρόμους, ώστε οι αξίες αυτών των αρχετύπων να συνδυαστούν με τις κατακτήσεις της σύγχρονης τεχνολογίας και να συμβάλουν στην αισθητική αναβάθμιση του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος.
Παράλληλα προβάλουν μια έντονα αναπτυσσόμενη τάση, που έχει εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια σε ολόκληρο τον κόσμο, η οποία αντιπαρατίθεται στα τεράστιας κλίμακας συγκροτήματα κατοικιών. Μία τάση, ίσως μια αντίσταση, που εκφράζεται με τον ευαίσθητο σχεδιασμό και την αυξανόμενη παραγωγή σύγχρονων μικρών ποιητικών καταλυμάτων, που φαίνεται ότι έρχονται να καλύψουν ανάγκες νέων ανθρώπων. Αυτών που δεν μπορούν και ίσως δεν θέλουν να ονειρευτούν τη ζωή τους να στεγάζεται σε απρόσωπα συγκροτήματα ή πολυτελείς επαύλεις, αλλά επιθυμούν να ζήσουν σε χώρους με ανθρώπινη κλίμακα, κοντά στη φύση, που είναι κατασκευασμένοι με οικολογικά υλικά, ενσωματώνουν όλα τα επιτεύγματα της σύγχρονης τεχνολογίας και αξιοποιούν την πράσινη ενέργεια.
Η έκθεση πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής και με την υποστήριξη του Τεχνικού Επιμελητήριου Ελλάδος.
Επιμελητής της είναι ο αρχιτέκτονας, καθηγητής του ΕΜΠ και συγγραφέας Δημήτρης Φιλιππίδης. Το φωτογραφικό υλικό επιμελήθηκε ο Κωστής Αντωνιάδης.
Η έκθεση παρατάθηκε μέχρι τις 05 Σεπτεμβρίου 2010. Παράλληλα με τα εγκαίνια της έκθεσης, πραγματοποιηθηκε και η παρουσίαση του βιβλίου με τον ομώνυμο τίτλο (Κ. ΑΔΑΜ. Εκδοτική). Το βιβλίο προλογίζεται από τον εικαστικό Κώστα Τσόκλη. που συμμετέχει και στην παρουσίαση του μαζί με τον Μανόλη Κορρέ και τον Δημήτρη Φιλιππίδη.
.jpg)
Αυτή η έκθεση και το συνοδευτικό της βιβλίο, είναι καρπός μακροχρόνιου πάθους του Γιώργου Τριανταφύλλου για την ανεξερεύνητη, περιφρονημένη αλλά και τόσο αληθινή αρχιτεκτονική των καλυβιών και των μαντριών που βρίσκονται διάσπαρτα στο ελληνικό τοπίο. Στα μάτια του Τριανταφύλλου, τα έργα αυτής της ανώνυμης αρχιτεκτονικής λειτουργούν ως αρχέτυπα που παραπέμπουν στα βάθη της προϊστορίας και παράλληλα συσχετίζονται με έργα της σύγχρονης διεθνούς τέχνης και αρχιτεκτονικής.
Στόχος της έκθεσης δεν είναι απλά να αναδείξει έναν αγνοημένο πλούτο του ελληνικού τοπίου, το μόχθο των ανθρώπων που ζούνε ολοκληρωτικά μέσα στη φύση. Θέλει επιπλέον να ανοίξει καινούριους δρόμους στη σύγχρονη τέχνη και αρχιτεκτονική, συνθέτοντας τις αξίες αυτών των αρχετύπων με τις κατακτήσεις της σύγχρονης τεχνολογίας. Απώτερος έτσι στόχος της είναι να υποδείξει τρόπους ώστε να επιτελεστεί η αναβάθμιση του φυσικού και του δομημένου περιβάλλοντος που τόσο υποφέρει στην Ελλάδα. Προς αυτή τη γενική κατεύθυνση άλλωστε κινούνται σήμερα πολλοί νέοι δημιουργοί από όλο τον κόσμο, που αποζητούν έναν άλλο τρόπο σχεδιασμού, με σεβασμό στην ανθρώπινη κλίμακα, κοντά και σύμφωνα με τη φύση, χρησιμοποιώντας οικολογικά υλικά με ευαισθησία και αξιοποιώντας τα επιτεύγματα της σύγχρονης τεχνολογίας.
Ο Γιώργος Τριανταφύλλου απορροφήθηκε απόλυτα από αυτό το μαγευτικό όραμα, οργώνοντας και εξερευνώντας όλο το σώμα του ελληνικού χώρου. Γιατί από την πρώτη στιγμή, και προς μεγάλη του έκπληξη, διαπίστωσε ότι εκείνο που σημάδευε με τον φακό του ήταν ήδη καταγραμμένο μέσα στη μνήμη του ως γνώριμη εικαστική αναζήτηση της σύγχρονης τέχνης, λες και κάποιος είχε συνειδητά προβλέψει με απίστευτη ακρίβεια αυτές τις εντυπωσιακές συγγένειες. Όπως και αντίθετα, κοιτάζοντας έργα σύγχρονης τέχνης σε εκδόσεις και εκθέσεις, αυτόματα έρχονταν στο μυαλό του Τριανταφύλλου μνήμες από τα υπέροχα εκείνα ανώνυμα έργα, τα σκόρπια στην ύπαιθρο, που είχε φωτογραφίσει στις περιπλανήσεις του στο παρελθόν.
Δημήτρης Φιλιππίδης
muy muy way el post!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήbuen blog!!
xx
Have a SUPER weekend !
ΑπάντησηΔιαγραφήΈκανα απόψε μια βόλτα στο blog σου ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικό !!!